تأثیر مرکز آموزش مهارت های بالینی بر ارتقای یادگیری مهارت ها در کارورزان پزشکی

مقدمه: آموزش کارهای عملی پزشکی طی دو دهه اخیر در دانشکده های پزشکی دستخوش تحولات چشمگیری شده است و به سمت گسترش و تقویت آموزش ها در مراکز آموزش مهارت های بالینی رفته است و لازم است، تأثیر این مراکز در میزان یادگیری مهارت های بالینی توسط دانشجویان مورد بررسی قرار گیرد. هدف از این مطالعه، مقایسه یادگیری مهارت های بالینی دو گروه از کارورزان پزشکی با آموزش سنتی (شیوه جاری) و آموزش با استفاده از مرکز آموزش مهارت های بالینی بود. روش ها: این مطالعه یک مطالعه مداخله ای نیمه تجربی است که در سال های تحصیلی 1386 و 1387 بر روی دو گروه از کارورزان رشته پزشکی که برای گذراندن دوره آموزشی خود به بیمارستان کودکان بهرامی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران معرفی شده بودند آموزش تعداد 25 نفر از دانشجویان به روش سنتی و تعداد 19 نفر دانشجویان با استفاده از مرکز آموزش مهارت های کودکان انجام شد. روش نمونه گیری در این مطالعه، نمونه گیری ساده غیرتصادفی بوده است. در این مطالعه، کارورزان آموزش داده شده، با روش آزمون ساختارمند عینی بالینی (objective structured clinical examination) مورد ارزیابی قرارگرفته و نتایج در نرم افزار آماری spss و به کمک تست های آماری kolmogrov-smirnov, paired t-test و independent t-test مورد آزمون و مقایسه قرار گرفته اند. نتایج: نمرات مهارت های بالینی کاروزان پزشکی گروه تجربی و شاهد، قبل از شروع و پس از اتمام دوره تفاوت آماری معناداری داشتند، میانگین و انحراف معیار نمره مهارت بالینی دانشجویان گروه تجربی پس از آموزش 84/14±69/120 و گروه شاهد 20/11±87/102 و میانگین تفاضل نمرات قبل و بعد از آموزش در گروه های تجربی و شاهد به ترتیب 32/12±60/29 و 97/7±45/16 و اختلاف معنا دار بود (001/0p<). نتیجه گیری: آموزش مهارت های بالینی در مرکز آموزش مهارت های بالینی بیمارستان کودکان بهرامی در ارتقای عملکرد مهارت های کودکان در کارورزان تحت بررسی بیشتر از آموزش با شیوه سنتی مؤثر بوده است. پیشنهاد می شود، آموزش مهارت ها در مرکز مهارت ها در خلال آموزش های سنتی کودکان گنجانده شود.